Ik weet niet meer precies hoe we erop kwamen maar we gingen op zoek naar een bepaald lied van Veldhuis en Kemper. Daarbij plopte eerst een ander nummer van hen op en daarin viel me ineens iets op wat me niet eerder echt was opgevallen of in ieder geval niet was bijgebleven. Het lied gaat over een man die elke dag maar weer naar zijn zelfde werk gaat en in de trein over de toekomst droomt waarin het roer omgaat. Elke dag bedenkt hij dat hij het morgen echt anders gaat doen, maar dat doet hij niet.
Dat bezingen ze als volgt: “De allermooiste bloemen groeien vlak langs het ravijn en om die te kunnen plukken, moet je durven bang te zijn.”
En dat is zo waar!
Ik spreek elke dag mensen die iets anders willen met hun werk maar het heel spannend vinden als het dan concreet dreigt te worden of het niet aandurven om mensen te vragen voor een netwerkgesprek, of toch maar liever niet al te zichtbaar te worden op LinkedIn…
Veilig
Tsja, het veiligst is het om gewoon te blijven doen wat je doet of deed. Dan loop je vrij weinig risico, weet je wat je hebt en kunt verwachten en heb je een stuk minder last van twijfel, spanning, belemmerende overtuigingen etc.
Maar ja, je wilde toch juist nu graag meer uitdaging, meer afwisseling, een leukere omgeving, meer vrijheid in manier van werken, meer of misschien wel juist minder verantwoordelijkheid of … vul maar in wat voor jou van toepassing is. En daarvoor moet je inderdaad van het gebaande pad af, een onbekende weg inslaan en dan weet je dus niet vooraf precies hoe het zal uitpakken.
Gelukkig zijn de risico’s van ander werk gaan doen meestal echt niet zo desastreus als in een ravijn vallen, maar het kan soms wel bijna zo voelen.
Bedenk dan dat je altijd een keuze hebt: of je houdt het bij de bekende bloemen waar je nauwelijks moeite voor hoeft te doen en die ‘best leuk‘ zijn of je gaat nu voor de mooiere, bijzondere bloemen op die rand en je neemt de spanning voor lief. Het is allebei goed als je maar kiest.
Tijd voor actie
Voel jij dat het voor jou nu tijd is voor nieuwe uitzichten? Check dan hier de mogelijkheid om in te stromen in “In 5 stappen naar je droombaan!” zodat je na de zomer echt een frisse nieuwe start kunt maken!
Hoi Dorine, heel herkenbaar stukje. Na mijn loopbaan traject bij jou een paar jaar geleden was het spannendste wat ik durfde te doen mijn 26 dienstjaren bij Ordina en de detachering inruilen voor hetzelfde werk in dienst bij het Kadaster. Uiteindelijk heb ik, mede door het verplichte thuiswerken, vorige maand de beslissing genomen om ook het Kadaster vaarwel te zeggen. Ik ga per 1 juli beginnen als Technical writer bij een jong klein bedrijf in Utrecht, Highstreet mobile, dat zich bezig houdt met apps voor de modewereld. Ik wordt daar technical writer. Hele andere wereld en een hele spannende stap, helemaal buiten m’n veilige comfort zone, ik begin met een jaarcontract en ga ook minder verdienen. Maar hoop door de enthousiasme die ik ervaarde tijdens mijn gesprekken de omschakeling te kunnen maken van het zien van werk als noodzakelijk kwaad om geld te verdienen als iets waar je blij van kan worden en energie van krijgt in plaats dat het energie kost. Ik hou erg van bloemen, mooie voor mij aansprekende beeldspraak in het stukje, en hoop echt op een mooi boeket. En inderdaad, als het toch niet uitpakt zoals ik hoop, dan is er geen man overboord, dit durf ik me nu ook te realiseren. Ik was van plan om je van mijn volgende stap op de hoogte te brengen, het eerste zaadje voor wat ander werk en het in de weg staan van mijn belemmerende overtuigingen hierbij is tijdens onze gesprekken gepland. Vandaar mijn reactie ! Groeten, Marianne
Wat mooi Marianne! Soms zijn er wat tussenstapjes nodig om vervolgens een grotere stap te maken. Klinkt goed wat je nu gaat doen. Super leuk om te lezen. Ik wens je heel veel succes en vooral veel plezier met je nieuwe baan. Het wordt vast een zeker een mooi groot boeket wat je bij elkaar gaat plukken! 🙂