Voor je gaat slapen toch nog even de stukken voor de vergadering van morgen doorlezen?
Op zaterdag langs het sportveld reageren op de mailtjes van je collega omdat ze echt voor maandag antwoord verwacht?
Tijdens het weekendje weg met vrienden je werk-laptop mee?
Je mobiel mee naar de sportschool zodat je tussendoor je werkmail nog even kunt checken?
Herken je jezelf in het bovenstaande? Dan ben jij duidelijk géén ‘quiet quitter’. 😉
Wat is quiet quitting?
Ineens duikt die term overal op. Het wordt vaak gebruikt in combinatie met de jongeren op de arbeidsmarkt (de millennials en generatie Z) die niet meer bereid zijn om voor hun werk overuren te maken of extra taken uit te voeren als daar niets tegenover staat. Je kunt de term uitleggen als doen waarvoor je bent aangenomen en niets meer dan dat.
Een verklaring hiervoor lijkt uit de coronaperiode te komen waarin mensen zich meer gingen afvragen waar ze eigenlijk voldoening uit halen, wat er echt belangrijk is in hun leven en welke rol werk daarin speelt. Mensen gingen meer nadenken over de werk-prive-balans en sommigen besloten vervolgens paal en perk te stellen aan al die vanzelfsprekende extra uren en taken die ten koste gingen van hun sociale leven. Op zich geen verkeerde ontwikkeling in een tijd waarin zoveel jongeren kampen met een burn-out, zou je kunnen zeggen.
Iets nieuws?
Nou is het op zich niet echt een nieuw fenomeen en ook niet per se alleen iets van jongeren. In mijn eerste baan als docent op een Mavo, had ik een paar collega’s die hun uren aftelden tot ze met pensioen konden. Ze zetten geen enkele extra stap, deden niet mee aan activiteiten buiten de klas en gaven letterlijk aan het wel uit te zingen tot ze konden stoppen. Voor mij waren zij het voorbeeld hoe ik het in ieder geval niet wilde!
Ander werk
Als je echt geen voldoening haalt uit je werk en alleen inspiratieloos je uren draait, dan lijkt het me hoog tijd voor een carriereswitch. Want of je nou je werk ziet als een vorm van zingeving, of als noodzakelijk kwaad om je huur of hypotheek te kunnen betalen; in beide gevallen is het de moeite waard om werk te vinden dat echt bij je past. Dat maakt het leven een stuk leuker!
Twee kanten
Je kunt ‘quiet quitting’ enerzijds als iets negeatiefs bestempelen. Als niet echt betrokken zijn bij je werk, de kantjes ervan aflopen en je overal makkelijk vanaf maken. Maar je kunt ook bewondering hebben voor het trekken van grenzen, nee kunnen zeggen en het goed in de gaten houden van de balans tussen werk en privé.
Zoals zo vaak is een soort gulden middenweg wellicht het fijnst. Werk doen waarbij je je echt betrokken voelt, waar je voldoening uit haalt en waarvoor je af en toe best een keer iets extra’s wilt doen. Als je dan tegelijkertijd maar goed in de gaten houdt dat het niet de spuigaten uitloopt, dat je regelmatig ook echt uitcheckt van je werk, nee durft te zeggen en grenzen stelt.
Wat kun je ermee?
Nou zijn de meeste mensen die ik spreek eigenlijk juist meer het tegenovergestelde van quiet quitter en jij wellicht dus ook. Wat maakt dit fenomeen dan toch interessant? Dat is dat bewustwording het mogelijk maakt hierin keuzes te maken.
Als jij iemand bent die heel vaak extra dingen doet voor het werk, en/of altijd maar bereikbaar en beschikbaar bent, dan is het goed om je eens af te vragen waarom je dat eigenlijk doet en voor wie. Als het jou zelf veel voldoening geeft, of het levert je erkenning op waaraan je behoefte hebt, is dat natuurlijk prima. Maar stel dat je heel extra tijd en energie in je werk steekt in de hoop dat je daardoor uiteindelijk misschien leukere taken of meer verantwoordelijkheid krijg dan is het wellicht een veel beter idee om ‘gewoon’ eens het gesprek met je leidinggevende aan te gaan en je wensen kenbaar maken.
Als je je ergert aan die jonge ‘quiet quitter’-collega die altijd ‘nee’ zegt op de vraag om op haar vrije dag toch naar de vergadering te komen en die elke werkdag klokslag 17.00 uur haar computer uitzet en geen mail meer leest. Probeer dan die irritatie eens om te zetten door te kijken wat jij ervan kunt leren. Je hoeft niet hetzelfde te gaan doen, maar de volgende keer niet overal direct ‘ja’ op zeggen en wat vaker grenzen stellen kan vast geen kwaad….
Er is op zich niks mis met af en toe wat meer doen dan sec waarvoor je bent aangenomen, zolang je er maar bewust voor kiest en weet waarom je het doet!
Ik ben heel benieuwd wat jij uit het bovenstaande herkent en hoe jij over quiet quitting denkt.
Leuk als je dat hieronder laat weten!
PS. Podcast 3 ‘Vijf inzichten voor je 2de carrière!‘ staat online.
Hierin deel ik samen met schrijver en uitgever Donald Suidman nog één keer de inzichten die we normaal in onze workshop delen. Beluister hem hier.